นั่งรถบัสรับส่งฟรีจากโรงแรม Narita Tobu Hotel Airport มาลงที่เทอร์มินอล 2 (แอร์เอเชียตอนนั้นอยู่เทอร์มินอล 2 ค่ะ) ก็ไปเช็คอิน สำหรับ Business Class จะมีช่องเช็คอินพิเศษเลย ไม่ต้องไปต่อคิวกับคนอื่น คงเพราะที่นั่งส่วนนี้มันน้อยด้วยแหละ ได้น้ำหนักกระเป๋าฟรี 40kg ซึ่งเหลือเฟือมากสำหรับเรา กระเป๋าเราใบเล็ก น้ำหนักเลยไม่เกิน 10kg เลยให้เพื่อนที่นั่งชั้นประหยัดเอากระเป๋ามาโหลดด้วยกันเลย จะได้ไม่ต้องเสียค่าโหลดกระเป๋าด้วย นางก็มาโหลดกระเป๋ากับเรา แล้วเดินไปเช็คอินที่ช่องธรรมดาค่ะ
ได้บอร์ดดิ้งพาสมา บอร์ดดิ้งพาสของแอร์เอเชียที่ออกที่นาริตะเป็นบัตรแข็งๆ ดูไฮโซ เหมือนบอร์ดดิ้งพาสของสายการบินฟูลเซอร์วิส ชั้นประหยัดก็ได้แบบเดียวกัน ซึ่งต่างจากดอนเมืองที่เป็นเหมือนสลิปใบเสร็จ ทำไม?
เช็คอิน ผ่าน ตม. เรียบร้อย ก็ไปเดินเล่นดิวตี้ฟรีกันก่อนค่ะ ดิวตี้ฟรีที่นาริตะกว้างใหญ่และของเยอะกว่าที่ฮาเนดะ คนก็เช่นกัน ดูวุ่นวายมากค่ะ ได้ช็อกโกแลต Royce มา 2 กล่อง กล่องละ 700 เยน (ตอนนี้ไม่รู้ขึ้นราคารึยังนะคะ) เรทตอนนั้นอยู่ที่ประมาณ 0.30 สรุปตกกล่องละ 210 บาทเองค่ะ แต่ต้องเสียค่าถุงเก็บความเย็นกับน้ำแข็งแห้งด้วยนะคะ จำไม่ได้แล้วว่าเท่าไหร่ แต่ก็ไม่แพงค่ะ ควรซื้อนะคะ บินหลายชั่วโมง และช็อกโกแลตพวกนี้ก็คงรูปที่อุณหภูมิห้องได้ไม่ดีซะด้วย
เดินเล่นจนใกล้ถึงเวลาก็ไปขึ้นเครื่องค่ะ
เราจะขึ้นลำนี้กลับกันค่ะ
เครื่องข้างๆ ของคาเธ่ย์ ลำใหญ่ดีจัง
ที่นั่งจัดเป็นคู่ๆ แถวละ 3 คู่ มีทั้งหมด 2 แถว ไม่เต็มด้วยค่ะ ข้างๆ เราก็ไม่มีคนนั่ง ระยะระหว่างแถว 59 นิ้ว ซึ่งกว้างกว่าชั้นประหยัด ที่นั่งกว้าง 19 นิ้ว และที่วางขาที่กว้างถึง 31.7 นิ้ว มีปลั๊กไฟให้ โต๊ะพับเก็บอยู่ตรงคอนโซลกลาง ถ้าจะใช้ก็ดึงออกมา ไม่แน่ใจเรื่องทีวีนะคะ ในเว็บบอกว่ามี แต่เราไม่ได้ลองหา ไฟลท์นี้เราเน้นนอนค่ะ
หมอนกับผ้านวมเก็บไว้ตรงช่องว่างหลังที่นั่ง มีไม่ครบทุกที่นะคะ ของเราไม่มี แต่ที่นั่งข้างๆ เรามี และมันไม่มีคนนั่ง เราก็เอาของอันนั้นแหละค่ะ
ปุ่มปรับระดับที่นั่ง ดูเยิน ดูถลอกปอกเปิก แต่ก็ยังใช้งานได้ดีนะคะ ถ้าจะนอนเราแนะนำแบบตรงกลางค่ะ แล้วปรับเบาะให้เอนลงอีกหน่อย คีย์คือให้ก้นหย่อนไว้ค่ะ ถ้าปรับราบไปเลยตามแบบล่างสุด มันจะเท นอนๆ ไป มันจะค่อยๆ ไหลลงข้างล่างค่ะ
แผ่นข้อมูลความปลอดภัย เมนูอาหาร แคตตาล็อกสินค้า และนิตยสารท่องเที่ยวสำหรับอ่านเล่นบนเครื่อง เหน็บไว้หลังที่นั่งด้านหน้าที่แสนห่างไกล
กระเป๋าวางใต้ที่นั่งด้านหน้าแบบของชั้นประหยัดไม่ได้นะคะ คงเพราะช่องมันใหญ่ ตอนเครื่องจะขึ้นหรือลงต้องเก็บไว้บนที่เก็บของเหนือศรีษะเท่านั้นค่ะ ระหว่างบิน หลังเครื่องตั้งลำได้แล้ว สัญญาณไฟรัดเข็มขัดดับลงแล้ว สามารถเอาลงมาได้ค่ะ แต่พอถึงเวลาเครื่องลง ต้องเอากลับขึ้นไปไว้ข้างบนเหมือนเดิม เราเห็นคนนึงรัดเข็มขัดให้กระเป๋า คงเพราะขี้เกียจเก็บ ก็คิดอยู่ว่าไอเดียน่าสนใจดี แต่สุดท้ายลูกเรือก็มาเก็บขึ้นข้างบนให้อยู่ดีค่ะ
ขึ้นเครื่องมาได้สักพัก ลูกเรือจะเอาผ้าร้อนกับน้ำแร่ขวดเล็กๆ มาให้ พอเครื่องขึ้นและตั้งลำได้ สัญญาณไฟรัดเข็มขัดดับลง ลูกเรือจะมาดูแลเรื่องหมอนกับผ้าห่มให้ค่ะ แต่ดูเหมือนผู้โดยสารส่วนใหญ่จะบริการตัวเองกันไปเรียบร้อยแล้ว (￣∇￣)
ผ้าห่มเป็นผ้านวมเลยค่ะ
สำหรับชั้นธุรกิจนี้จะมีอาหารให้ 1 ชุดค่ะ เลือกได้ทุกอย่างจากเมนู (ออนไลน์) เลย เราเลือกล่วงหน้าไปตั้งแต่ในเว็บแล้ว เลยไม่รู้ว่าถ้าไม่เลือกล่วงหน้าออนไลน์ แต่ไปเลือกจากเมนูบนเครื่องได้มั้ย เราเลือก Bento Set ซึ่งเป็นเมนูที่แพงที่สุดในตอนนั้น ;P (เท่าที่ลองเช็คตอนนี้เหมือนจะไม่มีเมนูนี้แล้วนะคะ)
ลูกเรือจะมาถามว่าจะรับอาหารเลยมั้ย เราเลยขอเป็นก่อนเครื่องลงสัก 1 ชั่วโมงค่ะ เพราะยังกินอะไรไม่ลง ขอนอนก่อนดีกว่า แต่ลืมบอกลูกเรือว่าถ้าไม่ตื่นให้ปลุกด้วย เลยนอนยาวเลยค่ะ เกือบไม่ทันกินละ (￣∇￣;)
นี่คือเบนโตะเซ็ตที่จองไว้ค่ะ เสิร์ฟมาพร้อมกับน้ำแร่ขวดเล็กๆ อีกขวด นำเสนอได้สวยงาม หน้ากล่องมีข้อมูลส่วนผสมอ่อนไหวสำหรับผู้แพ้อาหารบอกไว้ด้วย แต่เราไม่ได้แพ้อะไรค่ะ
อุปกรณ์การกินมีแค่ช้อนกับส้อม ดูผิดผีชอบกล แต่ก็กินได้แหละค่ะ (￣∇￣;)
มีซูชิม้วน (มันเรียกว่าอะไรนะ มากิปะ?) 3 คำ คำใหญ่มากกกกกก พร้อมโชยุและวาซาบิที่รสเหมือนถั่วมากกว่าจะเป็นวาซาบิ ไข่หวาน และไก่คาราอาเกะ
สำหรับเรา เมนูนี้อิ่มค่ะ แต่ไม่ปลื้ม ข้าวมันจะแข็งๆ ร่วนๆ เหมือนเวลาซื้อข้าวปั้นมาแช่เย็นทิ้งไว้ 2-3 วันอะค่ะ ข้าวมันจะเป็นอย่างงั้นเลย และจะฝืดคอมาก ไม่รู้เพราะทำไว้นานหรือเป็นที่การแช่นะคะ ส่วนไก่คาราอาเกะ ควรเป็นเมนูเสิร์ฟแบบร้อน แต่เพราะมันอยู่ในถาดเดียวกัน เลยไม่สามารถยัดทั้งถาดที่มีเมนูเสิร์ฟแบบเย็นเข้าไปในไมโครเวฟได้ คิดว่าคงทำได้แค่ละลายน้ำแข็ง หรือตั้งทิ้งไว้ให้มันเย็นน้อยลงเฉยๆ ไก่มันเลยเย็นๆ ชืดๆ แปลกๆ เพราะงั้นเราเลยไม่เสียดายอะไรถ้าแอร์เอเชียจะถอดเมนูนี้ออก แถมยังเป็นเมนูที่แพงโดดขึ้นมาจากเมนูอื่นๆ อีกด้วยค่ะ
ช่วงนั้นเราสนใจตุ๊กตาพวงกุญแจที่ระลึกรูปเครื่องบินของสายการบินต่างๆ อยู่ค่ะ และบังเอิญว่าของแอร์เอเชียก็มี บนเครื่อง Thai Air Asia X จะไม่มีลูกเรือเดินขายของที่ระลึกแบบของ Thai
Air Asia นะคะ ทั้งชั้นประหยัดและชั้นธุรกิจเลยค่ะ แต่จะมีแคตตาล็อกอยู่
อยากได้อะไรก็ถามลูกเรือได้ค่ะ
เราลองถามลูกเรือดู พอเห็นว่ามี เลยซื้อมาตัวนึงค่ะ น่ารักมากกกกก ตัวละ 190 บาท ขนาดประมาณฝ่ามือ แต่ล่าสุดที่ขึ้นเครื่องแอร์เอเชียตอนเดือนมิถุนา 59 เหมือนจะไม่มีขายแล้วค่ะ (._.)
เราลองถามลูกเรือดู พอเห็นว่ามี เลยซื้อมาตัวนึงค่ะ น่ารักมากกกกก ตัวละ 190 บาท ขนาดประมาณฝ่ามือ แต่ล่าสุดที่ขึ้นเครื่องแอร์เอเชียตอนเดือนมิถุนา 59 เหมือนจะไม่มีขายแล้วค่ะ (._.)
ประมาณ 13:50 ก็ถึงดอนเมืองโดยสวัสดิภาพตามกำหนดการค่ะ เหมือนจะถึงก่อนนิดๆ ด้วย (^_^)
หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับบ้านค่ะ เราขึ้นรถเมล์สาย A1 ไปลงที่สวนจตุจักร เพื่อต่อ MRT กลับบ้าน ทริปดูคอนที่ญี่ปุ่นช่วงฤดูร้อนก็จบลงด้วยประการฉะนี้
สำหรับ Business Class หรือ Premium Flatbed ของแอร์เอเชียนี้ มันคือชั้นธุรกิจแบบ Low cost ค่ะ อย่าได้คาดหวังการบริการแบบของสายการบิน Full Service ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วมันเป็นยังไง แต่คิดว่าน่าจะเหนือกว่านี้เยอะ
ราคาช่วงจัดโปรจะพอๆ กับชั้นประหยัดของสายการบิน Full Service ซึ่งก็จัดอยู่บ่อยๆ แต่ Premium Flatbed ของแอร์เอเชียจะดีกว่าตรงที่นั่งสบายกว่า และปรับนอนได้ ส่วนเรื่องของอาหาร จากประสบการณ์นั่งชั้นประหยัดของการบินไทย ส่วนตัวคิดว่าการบริการอาหารของแอร์เอเชียชั้นธุรกิจยังสู้ชั้นประหยัดของ Full Service ไม่ได้ค่ะ รายนั้นเสิร์ฟน้ำตลอดการเดินทาง เลือกประเภทน้ำได้หลากหลาย อาหารก็ดีกว่า (อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะคะ รสนิยมแต่ละคนไม่เหมือนกัน) ขึ้นเครื่องมามีขนมขบเคี้ยวซองเล็กๆ ให้ สักพักเสิร์ฟอาหารร้อน และตบท้ายด้วยแซนด์วิชก่อนเครื่องลง ส่วนของแอร์เอเชียก็ตามที่เขียนมาน่ะค่ะ
นี่คือบล็อกเก่าๆ ที่เราเคยเขียนเกี่ยวกับประสบการณ์บนเครื่องบินไว้ค่ะ
Thai Air Asia X
การบินไทย (ชั้นประหยัด)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น